Samoa

+ Vaak komen dit soort kaartspellen uit bij diverse uitgeverijen in verschillende talen, maar voor deze Samoa moet je wel bij 999 games zijn (of toch zeker tot nog toe)
+ Het spelconcept is supersimpel, maar potjandorie, de overwinning nemen iets heel anders
+ Vaak werkt het spelsysteem waarbij je jouw identiteit verborgen moet houden niet zo goed als je het met jongere spelers doet, maar hier werkt het eigenlijk wel
+ Het extra pigment door het leggen van de kaarten aan beide zijden van de maskers maskeert nog veel meer je intenties, dat is een absoluut pluspunt
+ De extra variant die voorzien is om iets vergevingsgezinder te gaan spelen, is misschien wel een goede zet (ik vind het ook leuker op die manier, dan wordt je niet dubbel gestraft om te opzichtig voor een bepaald masker te spelen)
+ De scoreblaadjes zijn dubbelzijdig bedrukt
+ Een rondje kan, door zelf een stevig tempo op te leggen, echt denderen als een trein, daar houden we wel van
+ De spelregels schrijven voor om 3 potjes te spelen, maar op zich maakt het niet al te veel uit, je zou het zo lang of zo kort kunnen maken als je wil natuurlijk
+ De kaarten zijn mooi, kleurrijk en ook erg duidelijk (zeker ook de speciale kaarten die erin zitten)

– Het is natuurlijk gewoon wel wat het is, een simpel kaartspelletje met een twist, verwacht hier nu ook geen grootse tactische keuzes
– Het scoreblokje is relatief dun, het zou best wel eens kunnen gebeuren dat je snel doorheen de blaadjes zit
– Het blijft allemaal netjes binnen de basisregeltjes van het spel, misschien had men hier of daar toch even kunnen nadenken over een variantje om het nog uitdagender te maken, maar op zich hebben we zeker genoeg plezier beleefd aan het basisspel

Conclusie : Hoe simpel kan het eigenlijk zijn? Je trekt een kaartje van de stapel en legt deze aan één van de maskers in het midden van de tafel aan. Je kan ervoor opteren om boven of onder de kaart te leggen en zo gauw er aan één masker vijf kaarten liggen, volgt er een waardering. De kant waar er het meeste kaarten liggen bij de “afgewerkte” kaart, wordt gescoord, deze kaarten gaan allemaal onder hun respectievelijke maskers en alle kaarten aan de andere kant worden afgeruimd. Daarna gaat het spel verder tot de trekstapel volledig is opgebruikt. Iedereen noteert op z’n scoreblaadje de geheime identiteit van de tegenspelers en scoort 5 punten per speler waarbij dit klopt. Ben je volledig ontmaskerd, dan scoor je niets (tenzij je dus met de variant speelt, die ik leuker vind). Tel hierbij ook nog de punten op van de kaarten die onder jouw masker liggen en je kent je score voor een ronde.

In bovenstaande paragraaf krijg je eigenlijk al helemaal uitgelegd hoe dit spel werkt, het geeft maar aan dat het niet altijd moeilijk hoeft te zijn. De keuze waar je kaarten legt daarentegen, is niet zo simpel. Je wil absoluut niet verdacht overkomen door sterke kaarten bij jouw masker te leggen en gaat het verdeel-en-heers-principe moeten proberen toe te passen. Vooral het feit dat je kaarten kan gaan leggen die je eigenlijk wil zien verdwijnen bij een waardering vind ik een erg cool extraatje in dit spel.

Het moet gezegd, deze Samoa heeft me in z’n categorie (dat van klein kaartspel) weten verrassen en bekoren. Het is zo’n spel dat niet zo vaak uit de kast komt bij ons, maar wel ééntje waar we altijd plezier aan beleven als er eens voor gekozen wordt. Proficiat 999 games om deze titel op de markt te brengen en met een beetje geluk zullen andere talen of uitgeverijen misschien wel volgen om een nog grotere afzetmarkt te veroveren.

Titel : Samoa
Auteur : Lars Jansen
Uitgeverij : 999 games