:strip_icc()/pic5438996.png)
+ De tegels in dit spel zijn erg mooi vormgegeven, het had even goed een droog nummertje 1 tot en met 6 kunnen zijn dat als artwork werd gebruikt
+ Ook de kwaliteit van het karton (zowel tegels als doosje) is meer dan behoorlijk
+ Het spel oogt bijzonder fraai, abstract en de gekozen kleuren (geel/goud en blauw) matchen perfect
+ Het spel is toegankelijk en past in het straatje van de Yathzee en andere Stratego-spelers (de titels zijn eerder indicatief om je een idee te geven van het niveau)
+ De spelregels zijn op zich redelijk kort en eenvoudig uit te leggen, bovendien is er ook een erg duidelijk instructiefilmpje online te vinden
+ Het spel herbergt wel wat fijne elementen, zo kan je dobbelsteenwaarden gaan optellen om toch een bepaald getal te bereiken (dit geeft toch héél wat meer mogelijkheden). Ook het feit dat de speler extra dobbelstenen mag gooien als de tegenstrever pionnen in de eindzone heeft staan, is best te pruimen
+ Aanvankelijk is het even zoeken en best spannend om alle mogelijke oplossingen en mogelijkheden te zoeken (ook door het artwork is het allemaal wat overweldigend wat dat betreft)
+ De ontwikkelaars van het spel zijn eerlijk, doodeerlijk, aangezien ze in de eerste paragraaf van de spelregels al duidelijk maken dat “dobbelgeluk” aanzienlijk spelbepalend kan zijn, hier moet je dus niet te hard over leuteren
+ Het spel gaat gelijk op en het gaat erg vaak een tussenstand van 3-3 geven vooraleer één van de spelers het kan gaan afwerken
– Het materiaal is verzorgd, van het karton, tot de dobbelstenen en inlay in de doos, maar de houten pionnen blijven niet altijd mooi rechtop staan (ik heb geen idee of het ligt aan het afzagen of de verflaag)
– Het spel is toegankelijk, maar misschien net dat tikje te beperkt, repetitief en weinig uitdagend voor de veelspelers onder ons
– Het lijkt in het begin allemaal spannend en veel mogelijkheden te zijn, maar al gauw ga je je toch de vraag stellen of het daadwerkelijk allemaal zo’n verschil maakt of dat je niet gewoon beter rechttoe rechtaan speelt om die pionnen in de centrale cirkel te krijgen
– Ik kan me nog wel voorstellen dat je je tactisch probeert op te stellen om het dan af te maken, maar uiteindelijk komt het toch op het geluk aan als je ongeveer ietwat hetzelfde niveau speelt en evenveel pech en geluk bij het dobbelen kent
– Het klinkt wel spannend, zo’n 3-3 tussenstand, maar eigenlijk is dat gevoel maar kortstondig. Heeft de speler die als volgende aan de beurt komt een goede dobbelsteenworp dan wint deze speler, bij een beetje dobbelpech blijf je wat verweest achter
:strip_icc()/pic5511948.png)
Conclusie : Eigenlijk zijn een korte samenvatting van het spel en bovenstaande punten volgens mij meer dan voldoende om te bepalen of Matchi iets voor jou is of niet.
Om een korte samenvatting te geven: je probeert je vier pionnen op de centrale tegel te krijgen, dan win je onmiddellijk het spel. Dit doe je door ze stelselmatig in het spel te brengen langs de rand van het speelveld, te verplaatsen richting midden en af en toe een vijandige pion van het speelveld te gooien. De buitenste tegels tonen allen de waarden 1 tot en met 6, de middelste tegel geeft de waarden 7 – 12 aan. Deze is dus iets moeilijker te betreden of te veroveren. Aanvankelijk mag je met drie dobbelstenen gooien in je beurt, nadien komen er dobbelstenen bij voor elke vijandige pion op de centrale tegel. Je kan een dobbelsteen gebruiken om een pion in te brengen, te verplaatsen naar een aangrenzend veldje of te vechten van een vijandige pion om diens plaats in te nemen, dit laatste kost je echter wel dubbele dobbelsteenwaarde. Je blijft dit gewoon doen tot er een speler z’n vierde pion in het midden krijgt.
Ik waardeer zeker de liefde die er zit in dit spel, dat uitgegeven is in eigen beheer en dat is op zich al lovenswaardig. Qua materiaal en componenten valt er weinig op aan te merken, het is mooi en oogt fraai op de speeltafel. Zelfs qua toegankelijkheid, inventiviteit bij het gebruik van je dobbelworp (het doet mij wat denken aan het combineren van waardes zoals bij “can’t stop”) en spankracht doet deze titel het zeker niet slecht. Maar … want er is wel degelijk een “maar”, het werkt voor mij persoonlijk nét niet. Het is net dat tikje te repetitief, een héél stukje te veel geluk (ook al wordt dit aangekondigd) en voelt het voor mij meer aan als wat leutig tijdverdrijf dan de uitdaging die ik eigenlijk wil aangaan in mijn kostbare speeltijd.
Titel : Matchi
Auteur : Kyle Davis
Uitgeverij : KDG
Wat je in je conclusies schrijft ervaarden wij ook en ik vermoed dat ik Ilse niet meer warm ga krijgen om het nog eens een kans te geven.
Spijtig want op zich leuk en mooi concept.
LikeLike