Tranglar

+ Het spel waarmee onze Essen-tocht dit jaar begon, niet dat dat doorslaggevend is, maar het is toch een extra pigment
+ Dit is een erg agressieve 2-speler, je moet constant je tegenspeler z’n speelstukken in het oog houden
+ Je kan niet enkel de andere speler z’n speelstukken omringen en van kant laten draaien zodat het jouw stuk wordt, maar daarnaast kan je ook nog eens speelstukken aanvallen zo lang je dit met 2 kleinere stukken kan doen
+ De vormen zijn niet alledaags, dit zorgt sowieso al voor een hoog puzzeleffect
+ De neutrale stukken zullen telkens ietwat anders op het bord terechtkomen, handige stukken om jezelf te beschermen of gebieden ietwat trachten af te schermen
+ De kwaliteit van het materiaal is erg goed, de speelstukken en de gekozen kleuren zijn prima
+ De spelregels zijn eigenlijk goed en duidelijk geschreven, ze lezen erg vlot
+ Er is een enorme groeimarge in dit spel mogelijk, vergelijk het op dat vlak gerust met Go of schaken
+ Het spel zal ook ingediend worden bij Mensa omdat de uitgeverij overtuigd is dat het kans maakt om opgenomen te worden door hen (en ik denk dat ze wel eens gelijk kunnen hebben)
+ De plaatsingsregels zijn erg makkelijk, je mag je speelstukken eender waar op vrije velden op het bord leggen. Wat dat betreft, moet je dus niet al te veel gaan memoriseren

– Er zijn wel wat mogelijkheden in dit spelletje, die moet je eerst even in je geheugen proppen, anders word je constant gepakt
– Dit kan echt wel een brain-burner worden als je het serieus neemt … en dat ga je wel moeten doen
– De doos vinden we minder tof, we prefereren de standaard doos met deksel
– De regels zijn duidelijk, maar als je aan het spelen bent tijdens je eerste sessies ga je de ene na de andere fout maken (dat deden wij alleszins)

Conclusie : Lezers van dit blog zullen weten dat ik een zwak heb voor dit soort abstracte spellen. Deze lezers weten echter ook dat ik er belachelijk slecht in ben en mezelf echt dom voel als ik zoiets speel. Maar op de één of andere masochistische reden blijf ik zulke spellen toch spelen en erg appreciëren. En dat is bij deze Tranglar evenzeer.

Wat deze Tranglar toch uniek maakt in z’n genre is dat het niet enkel een geschuifel van speelstukken is, het is niet enkel puzzelen, maar er is ook veel agressie mee gemoeid. Je kan een tegenstander insluiten en zelfs aanvallen en hiermee de stukken overnemen. Het spel kan echt van het ene op het andere moment kantelen in het voordeel van een speler, maar evengoed de beurten nadien weer in rook opgaan. Het spel lijkt me erg goed uitgebalanceerd, op voorwaarde dat de spelers éénzelfde niveau halen.

Tijdens de eerste potjes ga je echt ook wel moeten wennen aan de vorm van de speelstukken en de diverse mogelijkheden die het spel biedt. Maar al gauw heb je deze in je hoofd geprent en dan is de strijd echt wel open. De mogelijkheden zijn enorm in mijn ogen en je ziet altijd wel een gaatje om terug in de wedstrijd te komen. Maar de beste speler gaat hier sowieso met de winst aan de haal, wees daar maar zeker van. Onverwacht erg goed bevonden!

Titel : Tranglar
Auteur : Apostolis Georgiou
Uitgeverij : V-games