The cousins’war

De volgende drie dagen zijn gereserveerd voor spellen van éénzelfde mini-reeks, bestaand uit 2-persoons oorlogsspellen van Surprised Star Games ltd. Ondanks de grote gelijkenissen tussen de doosjes, zowel qua thema als op speeltechnisch vlak verdienen ze toch wel een aparte recensie. In de conclusies leggen we dan ook graag wat extra de klemtoon op de onderlinge verschillen, de zaken die het spel uniek maken en de reden waarom je misschien niet één enkel spel uit de reeks zou aanschaffen.

+ Een war-game die je op een half uurtje kan afhaspelen, een middagpauze goed gevuld dus
+ Het artwork op de kaarten en de gebruikte iconografie is super duidelijk
+ Het spel is ook erg rechtlijnig qua einddoelen, je weet duidelijk wat er van je verwacht wordt
+ Ondanks het duidelijke einddoel is het niet zo eenvoudig om er naartoe te werken
+ De bijgeleverde overzichtskaart is toch wel handig tijdens een eerste sessie, er zijn wat stappen te doorlopen en zeker voor de gevechtsfase neem je de eerste keer best je tijd
+ De strijd is spannend, zo maar 3 regio’s overheersen is geen sinecure, het spel blijft meestal wel duren tot ronde 5
+ Eens je de actiekaarten kent, speelt het spel ook een stuk tactischer, dan weet je wanneer ze best tot hun recht komen en wordt het ineens ook een pak leuker (aanvankelijk is het toch vooral zoeken)
+ Elke kaart heeft zeker z’n sterke punten, maar vaak moet je ook nog eens opletten dat je de tegenstrever geen counteractie geeft, dit is een fijn gegeven
+ Het bluffen tijdens de gevechtsfase is ook wel even wennen, het Perudo-gevoel is daar direct aanwezig, maar het kan je soms wel uit een uitzichtloze situatie redden

– Het artwork oogt wel ietwat ouderwets moeten we zeggen, thematisch begrijpen we het wel
– Al het materiaal in z’n geheel oogt wat povertjes (zeker vandaag de dag), kleine blokjes en dobbelsteentjes (maar ze doen wel zeer goed hun werk, dus eigenlijk is dit muggenziften)
– De eerste keer dat je een gevechtsfase doorloopt hou je echt best de spelregels er even bij, het is op zich best intuïtief eens je het in de vingers hebt, maar het is wel wennen

Conclusie : Het handelt hier letterlijk en figuurlijk over een “pocket” game, je kan het spel in principe in je binnenzak stoppen, ware het niet dat er een speelbordje bij het spel zit. De rest bestaat uit een setje kaarten, enkele blokjes en dobbelstenen. Meer heb je blijkbaar niet nodig om een tactisch en strategisch wargame te maken.

The cousin’s war is ook al toe aan z’n tweede editie en het is fijn dat het terug beschikbaar is. Als toegankelijke, interactieve 2-speler kan dit spel zeker tellen. Eens je de acties en fasen een keertje doorspeeld hebt, ga je er echt wel mee weg zijn. Het is ook pas dan dat je de diepgang van sommige acties kan gaan inschatten. Er zit meer denkwerk achter het spelen van een kaart en bepaalde acties dan je zou denken. Daarnaast is het doorgeven van een actiekaart aan je tegenstrever erg interessant en ook het achterhouden van een bepaalde kaart voor de gevechtsfase kan cruciaal zijn. Het zijn eigenlijk allemaal kleine, tactische keuzes die gaan bepalen of je er al dan niet goed zal voorstaan voor een gevecht. Maar … verlies zeker het speelbord niet uit het oog, want daar draait het toch om. Je kan wel een gevecht winnen, maar het gaat om de oorlog en dominantie in heel Engeland.

Het speeldoosje is misschien net dat tikje te groot om over een micro-game te spreken, maar als je ziet hoeveel spel je krijgt voor dit weinige materiaal, dan zijn we toch onder de indruk. Als je dus houdt van het (eerder muffe) thema en tactisch en strategisch goed uit de voeten kan, dan ga je hier zeker plezier aan beleven. Ik ben echt een “noob” in dit soort spellen, mij overviel hetzelfde gevoel als bij het spelen van een gevechtskaart bij Bloodrage of Kemet. Om de één of andere reden kies ik steeds fout of kan ik op z’n minst gezegd zo’n gevecht nooit echt naar mijn hand zetten. Gelukkig lag het blufgedeelte met de dobbelstenen me dan weer wat beter dan mijn tegenstander en daardoor bleef het spel echt wel netjes in evenwicht.

Ronde na ronde worden de countermogelijkheden van de tegenspeler ook groter, dus je moet steeds voorzichtiger en omslachtiger omgaan met bepaalde actiekaarten, dat is een extra pigment aan het spel dat niet te onderschatten valt. Puur op gevoel durf ik ook stellen dat het geheel erg uitgebalanceerd is, maar zal de beste speler dit soort spel ook zeker wel naar z’n hand zetten.

Als je weet dat ik niet echt een wargamer ben en absoluut bijzonder weinig ervaring hierin heb, dan kan je uit mijn lovende woorden hierboven waarschijnlijk wel afleiden dat we gecharmeerd zijn. Het is toegankelijk, interessant en (eens vertrokken) een redelijk vlot spelend spel met héél wat diepgang en weinig materiaal. Spreekt dit alles je aan, zoek dan zeker eens verder op deze titel … of wacht even onze recensies af van de volgende twee titels uit de reeks (die verschijnen hier binnenkort), want die zien er ook erg goed (en een tikje moderner) uit!

Titel : The Cousins’war
Auteur : David J. Mortimer
Uitgeverij : Suprised Star Games Ltd

Advertentie