Istanbul – choose & write – Spellenblog SpinLi

+ Het bordspel samengepakt in een invulblaadje en een stapel kaarten
+ De iconografie is erg duidelijk, zeker als je het bordspel een beetje kent
+ De strijd blijft steeds ongemeen spannend, het komt op een actie aan (voor de meeste spelers)
+ Je bent constant betrokken partij, ook als niet actieve speler speel je in bijna alle beurten mee
+ Je kan op diverse manieren gaan spelen (en dat is ook wel nodig, want er is geen variatie voorzien in de spelopstelling en materiaal zelf)
+ De potloodjes worden er netjes bijgeleverd
+ Als je grote fan bent van het bordspel maar iets zoekt dat makkelijker mee te nemen is op reis, dan zou ik deze versie prefereren boven het dobbelspel
+ Je hebt echt wel héél wat keuze en bent niet beperkt tot die ene handkaart die je krijgt, bovendien gelden alle aangrenzende locaties ook als potentiële acties, dus ruimte genoeg

– Het spel is op zich een prima vertaling van het bordspel, maar als je de keuze hebt om (thuis) te spelen, dan ga je waarschijnlijk liever voor het bordspel dat toch nog dat tikje “voller” is
– De strijd is spannend, maar net zoals bij het bordspel voel je de bui al hangen als je 2 edelstenen achter komt te staan richting einde spel
– Het is multi-player solitaire zonder enige vorm van interactie, enkel het vervullen van de paleisopdrachten dienen in speelvolgorde uitgevoerd te worden
– Soms komt er wel eens een abstracte situatie voor waarbij je er goed op moet letten dat je niets vergeet of een foutje maakt (een gom bij de hand houden kan handig zijn)

Conclusie : Deze Istanbul choose & write was een aangename kennismaking. Het spel blijft, net zoals het dobbelspel overigens, trouw aan het originele bordspel en lijkt op zich een prima vertaling naar dit genre. Alle acties komen bekend voor en ook nu draait alles weer om het vergaren van robijnen, liefst zo snel mogelijk 10 en als het even kan nog ééntje extra. Dit doe je ook nu weer door grondstoffen te gaan verzamelen op de markten en ze dan, volgens de richtlijnen van de sultan, in te leveren of door ze gewoonweg te kopen voor 10 geld. Daarnaast probeer je ook robijnen vrij te spelen door een x-aantal aan geld te vergaren of je grondstoffen balans in evenwicht te houden en ver genoeg door te duwen. Dit is voor alle spelers gelijklopend, maar de weg ernaartoe is voor iedereen ietwat anders, ook doordat er gildekaarten zijn die je in staat stellen om in je actieve beurt als enige speler aan de slag te gaan.

Je leest het goed, in dit spel kom je, in principe, elke speelbeurt aan slag. Ook wanneer een andere speler z’n actie kiest, kan je mee op de kar gaan springen om een actie uit te voeren. En als het je op dat ogenblik weinig interessant lijkt, dan doe je toch nog een voordeel door te passen, want dan speel je een extra bonusactie vrij voor de toekomst. Op deze manier blijf je als speler altijd betrokken bij het spelletje, maar ben je nog meer bezig met jezelf en minder met alle dingen die anderen aan het uitspoken zijn. Het enige wat je maar enigszins in het oog houdt, zijn het aantal robijnen die anderen hebben verzameld. Dit zorgt dan ook nog eens voor de nodige stress en druk bij jezelf en zet je aan om beter je best te doen en je beurten meer te optimaliseren. Zeker om de contracten van de paleizen wordt er gevochten, want dit zijn sowieso de snelste weg naar succes, vroeg leveren betekent ook weinig betalen en dat is altijd mooi meegenomen.

In een speelbeurt kiest de actieve speler een locatiekaart, zijnde die op handen of één van de twee openliggende. Deze locatiekaarten tonen één van de locaties die op hun invulblaadje staat afgebeeld. Het is echter niet zo dat de actie die ze gaan uitvoeren beperkt blijft tot de afgebeelde actie, ze kunnen ook opteren voor een orthogonaal aangrenzende locatie, dit zorgt voor een deftige keuze in je beurt. De andere spelers mogen op hun beurt ook jouw locatiekaart gebruiken, maar dienen hiervoor een extra bonusactie-symbool af te kruisen, ofwel dat van de gebruikte locatie ofwel ééntje uit hun voorraad. Dit systeem blijft zich eigenlijk herhalen tot een speler z’n 10de robijn weet te verzamelen of de voorraadstapel met locatiekaarten is opgebruikt.

De acties van de locaties zijn erg rechtlijnig en gekend als Istanbul-speler. Je kan grondstoffen gaan halen op de markten, geld halen bij de bank, geld inruilen om robijnen te kopen, gilde- of grondstofkaarten oppikken, de actie van de caravaan triggeren. Allemaal redelijk duidelijk en logisch, enkel de gildekaarten behoeven een extra uitleg. Je neemt deze bij op handen en kan ze als actieve speler gaan gebruiken in de plaats van een locatiekaart. Voordeel is dat ze meestal sterker zijn dan de basisacties en dat de andere speler die beurt niet mogen spelen. Er hangt echter wel een prijskaartje aan deze kaarten die je moet kunnen betalen. De caravaanactie staat alle spelers in een lopende beurt ter beschikking en is ook iets sterker en interessanter dan de basisacties. Na gebruik wordt een volgende kaart opengelegd.

Maar … in grote lijnen brengt dit spel dus hetzelfde gevoel met zich mee als het bordspel, en dat is zonder meer een goede zaak en compliment. Het is echter ook wel zo dat onze persoonlijke voorkeur dan toch uitgaat naar het iets vollere bordspel omdat daar nog het extra pigment van het bewegen van je handelaar bij te pas komt en bovendien zal de startopstelling er daar ook telkens compleet anders uit zien, wat hier met een voorgedrukt blaadje natuurlijk niet kan. Het spel heeft ons alleszins warm gemaakt om de grote broer nog eens op te snorren en boven te halen op een avondje old-school (wat is oud natuurlijk?) gamen.

Titel : Istanbul – choose & write
Auteur : Rüdiger Dorn
Uitgeverij : Pegasus spiele