Die Quacksalber von Quedlinburg – das Duell

+ Het kwakzalverprincipe blijft volledig overeind … en dat zie ik als een groot pluspunt
+ Het is een bitsige, spannende strijd, gebalanceerder dan verwacht
+ Er is weer meer dan voldoende variatie voorzien door de diverse ingrediënten
+ Het spelverloop, de beginsamenstelling van je zakje, alles staat visueel afgebeeld
+ Het is een 2-speler met een ietwat hogere speelduur, dus niet echt een vlug tussendoortje (wat een uitzondering is in het gamma, meestal ben je slechts een halfuurtje zoet)
+ De verschillende eigenschappen van de ingrediënten is divers genoeg om verschillende tactieken uit te proberen
+ Het is en blijft natuurlijk push-your-luck, je gaat je flesje eens laten ontploffen, maar al bij al valt dit eigenlijk reuze mee
+ De weegschaalfase is zeer interessant, het is een moeilijke afweging om een bod in de schaal te werpen
+ Het spel is anders genoeg dan z’n voorganger, dus het is niet zo maar “speel dan gewoon Kwakzalvers met 2 spelers”

– De strijd is zo spannend aan het eind dat je je afvraagt of het spel zichzelf niet zo’n beetje speelt, het kwam bij ons op een pasbeurt aan
– Het is en blijft natuurlijk wel een push-your-luck, als dit niet onmiddellijk jouw ding is, dan ga je hier misschien ook in een wijde boog omheen (ik ben ook geen grote fan van het genre, maar hier vind ik het dan weer wel geslaagd)
– Ik verwacht hier binnenkort weer een uitbreiding van, de portemonnee wordt er niet gelukkig van
– Ondanks het feit dat het eigenlijk wel vlot speelt en redelijk eenvoudig is qua spelregels, is de eerste lees-stonde van de spelregels niet zo eenvoudig (let wel : ik heb de Duitse versie)
– Er zit een klein hiaat in die spelregels, bij de herdruk wordt dit aangepast (zijnde speelvolgorde van de nasleep, dit kan zeker belangrijk zijn)

Conclusie : Het woordje “duel” komen we de laatste tijd nogal vaak tegen in de recentere 2-persoonsspellen. Het begon allemaal met 7 Wonders – duel, maar ondertussen zijn er al meer van dit soort pure 2-spelers op de markt verschenen die vertrokken zijn vanuit een populair bordspel (en neem van mij aan, ook dit is niet de laatste). De kans dat je al een potje Kwakzalvers achter de kiezen hebt, is waarschijnlijk behoorlijk groot. En mocht dit niet het geval zijn, dan kan ik dit warm aanbevelen om toch eens op het programma te zetten.

Toen deze “duel”-versie op de markt verscheen, wist ik niet onmiddellijk of ik zo maar zou toehappen, want het basisspel speelt inderdaad op zich ook goed met 2 spelers. Zou deze versie dan wel iets te bieden hebben? Zou het voldoende genoeg “anders” zijn? Maar blijft het spel wel trouw aan het prachtig, leuke product dat Kwakzalvers is? Wel, het antwoord op deze vragen draaien in mijn ogen allemaal de positieve kant uit.

De kern van het spel blijft identiek, een push-your-luck spelletje waarbij de spelers ingrediënten uit hun zakje trekken, zo’n fijn mogelijke coctail proberen te produceren om nadien weer nieuwe ingrediënten te kopen en zo de inhoud van hun zakje beurt na beurt aantrekkelijker en winstgevender te maken. Hier verandert eigenlijk bijzonder weinig aan dat van de grote (of toch oudere) broer. Ook het gekende principe met de diverse eigenschappen van de ingrediënten komt hier wederom terug. Van elke kleur ingrediënt kan je maar liefst uit vier mogelijkheden kiezen en deze kunnen dan ook nog naar believen gecombineerd worden, dit zorgt dus weer voor héél wat variatie en verschillende tactieken.

Maar deze Duel-versie is ook anders genoeg. Het draait hier om het binnenhalen van patiënten. Het is als een ping-pongspel waarbij je om beurten de patiënten richting jouw kraam probeert te lokken. Dit doe je door de eigenschappen van bepaalde ingrediënten, maar ook (vooral) door het samenstellen van een sterk brouwsel (althans eentje met hoge waarden van fiches). Lukt het je om een patiënt tot in je kraam te krijgen, dan krijgt je tegenstander een kleine bonus, wordt je marktkraam voor de volgende patiënt een eindje verder gezet en zorgt het ervoor dat de andere speler misschien wel sneller aan de beurt komt, want de speler die achterop hinkt, krijgt in dit opzicht een (klein) voordeel.

Daarnaast verandert ook het trekken van fiches uit het zakje een beetje. Niet meer simultaan aan de slag, maar ook geen eindeloos wachten, want zo gauw een speler drie gekleurde fiches uit z’n zakje tevoorschijn tovert, is het aan de andere spelers. Ook bewust passen en uit de lopende ronde stappen is hier mogelijk. In beide gevallen zal een patiënt richting jouw kraam stappen, een aantal stappen gelijk aan de opgetelde waarde van je gekleurde fiches die je deze beurt trok met de waarde van de laatst getrokken knalerwt opgeteld. Een derde en laatste mogelijkheid, die je kost wat kost moet proberen te vermijden, is het ontploffen van je flesje door het trekken van te veel knalerwten. Je ronde eindigt onmiddellijk en je verliest de helft van je vergaarde goud of moet een patiënt zo veel stappen richting de tegenstander bewegen.

Nog een klein verschilletje is de bonus waarmee je een ronde start. Bij aanvang van de ronde gooit de achterophinkende speler 2 fiches en kiest één van de openliggende bonussen. De andere speler krijgt de andere bonus. Zo ontvang je bijv. 3 goud, mag je één knalerwt verder op het spoor leggen alvorens te ontploffen, kan je knalerwten terug in je zakje stoppen, …

Ook een extra fase waarin er twee aanbiedingen in een weegschaal terechtkomen is een extra fase, een erg interessante overigens. De speler die het langste kon doorspelen in de huidige ronde moet een aanbod maken voor een mogelijke bonus. De andere speler heeft als eerste de keuze wat hij neemt, vaak betreft het hier bepaalde ingrediëntfiches of goud en/of fiches opwaarderen.

De zwarte fiches die bij aanvang van het spel in je zakje zitten zijn de valuta in het spel. Ze leveren goud op, dus die wil je maar al te graag upgraden, want ze brengen het broodnodige goud met zich mee om nieuwe, sterke fiches aan te kopen aan het einde van een ronde. Je mag zo veel kopen als je kan, maar van elke kleur slechts één fiche per ronde. De realiteit leert ons dat de aanschaf van één of twee fiches quasi het maximale is.

Tijdens de laatste ronde kan je het verworven goud onmiddellijk inruilen per drie voor een stapje met de patiënt en zo hopen er nog een binnen te kunnen halen. Maar let ook op dat je tijdens de laatste ronde je fles niet laat ontploffen, want dan zet de patiënt maar liefst 7 stappen in de richting van de tegenstrever. En het komt soms op een stapje aan op het eind. Wanneer een speler er in slaagt om zes patiënten voor zich te winnen, beëindigt het spel vroegtijdig, maar dit is niet zo evident, dan moet het allemaal toch al een tikje meezitten.

Ik had het niet onmiddellijk verwacht, maar ik heb me reuze geamuseerd met deze duel-versie van Kwakzalvers. Bovendien heeft het me warm gemaakt om ook de grote broer nog eens van onder het stof te halen.

Titel : Die Quacksalber von Quedlinburg – das Duell
Auteur : Wolfgang Warsch
Uitgeverij : Schmidtspiele