Wyrmspan

+ Het voordeel van een gekend spelmechanisme en -principe is dat je snel aan het spelen bent
+ Het artwork is, in tegenstelling tot wat ik soms lees, echt wel mooi en gedetailleerd (ook al oogt het misschien wat pastel-tint-achtig)
+ Je kan het spel in het Nederlands gaan spelen en dat is hier echt wel een meerwaarde, zeker voor al die tekst op de kaarten, op deze manier wordt het voor een groter publiek toegankelijk in onze contreien
+ Gevoelsmatig schat ik deze Wyrmspan iets hoger in voor de doorwinterde veelspeler dan Wingspan, er moet meer gecombineerd en doordacht worden (maar ik herhaal, dat kan een gevoel zijn)
+ Het spel is super uitgebalanceerd, je strandt op luttele punten van elkaar
+ Ook de solo-speler gaat z’n hartje weer kunnen ophalen, want die krijg je standaard bij in de doos
+ Je focust je dit keer op extra scoremogelijkheden met de drakengilde, opteer je voor de voordelen of ga je voor de punten, fijn extraatje
+ Voor de fans is er een upgrade-pakket te koop waarin je houten grondstoffen en metalen munten kan aanschaffen om je spel op te smukken (nog niet verkrijgbaar bij 999 games, maar bij Stonemaier wel)
+ In de eerste speelronden is het echt moeilijke keuzes maken met bijzonder weinig grondstoffen en mogelijkheden, nadien loopt het losser

+- Qua thema is het natuurlijk puur persoonlijk, Wingspan was al fantastisch qua thema, hier is het codewoord “fantasie”, het werkt voor de één, maar zal dat niet doen voor de ander

– Het lijkt echt wel in erg grote mate op Wingspan, je eerste gevoel na het bekijken van het materiaal is dat van een clone
– Speeltechnisch lijken de spellen ook wel erg op elkaar, maar ik voel toch een wezenlijk verschil
– De vraag is maar of de vele spelers die Wingspan in hun spellenkast hebben staan, hier ook overstag zullen gaan
– Het draft-gegeven blijft ook hier voor probleempjes zorgen, je zou zo maar eens een bepaald soort draken nodig hebben om mee te doen voor de puntentelling en deze niet ter beschikking krijgen (iets om mee rekening te houden)
– Als we het dan toch vergelijken met Wingspan, dan mis ik een kaartenhouder

Conclusie : Oh de ironie, dat net Connie Vogelmann een spel à la Wingspan uitbrengt, dat niet handelt over vogels, maar over draken. Alle gekheid op een stokje, er is al veel gepalaverd over dit spel toen het oorspronkelijk werd uitgebracht door Stonemaier Games. Het internet stond vol met grappige memes en (serieuze) steken onder water richting de uitgeverij inzake uitmelkerij van één van hun vlaggenschepen. Of deze kritiek al dan niet terecht was (is), daar ga ik me niet echt over uitlaten. Ik ga me vooral focussen op de verschillen tussen beide spellen en waarom je al dan niet de ene of de andere aan je collectie zou kunnen toevoegen.

Ik zal direct al met de deur in huis vallen en melden dat we ons hebben geamuseerd met dit spel. Het speelt vlot weg, brengt de nodige uitdagingen en gepuzzel met zich mee en het is zeker geen straf om op de kaartjes te zitten kijken. Je bent wel meer bezig met de teksten en bonussen die ze opleveren, dan met het daadwerkelijke artwork, dat dient ook gezegd. In Wyrmspan ga je, nog meer dan in Wingspan, op zoek gaan naar combinaties tussen kaarten. Je speelt de grotkaarten waarvan je de voordelen kan gaan gebruiken om een draak uit te spelen. Activeer een grot draken om op de gilde vooruit te gaan, nieuwe kaarten op hand te krijgen en zoek ook hierin een perfecte combo om je volgende beurten te plannen.

Net zoals in Wingspan verloopt dit concept de eerste (en ook nog tweede) ronde redelijk stroef. Je ziet niet altijd onmiddellijk goede combinaties en komt quasi onmiddellijk in middelennood. Je voert acties uit die je slechts weinig opleveren en wil zo graag wat meer uit een speelbeurt halen. Bij de eerste waardering lijkt ons dan ook eerder wat geluk mee gemoeid, heb je als speler de juiste zaken op hand gekregen bij de spelopstelling, dan doe je hier voor mee, zo niet, dan focus je je al beter op iets langere termijn doelen.

Gelukkig kan je trouwens op diverse zaken gaan spelen: de drakengilde, de basiswaarden van draken, de einde-doelstellingen van draken, de vergaarde grondstoffen, eieren en kaarten en de algemene doelstellingen. Het is deze cocktail aan mogelijkheden die het wederom interessant maakt en ervoor zorgt dat alle spelers op hun manier wel zullen meedingen naar het overwinningskroontje. De speler die het beste weet te combineren met de weinige acties die je ter beschikking hebt, zal aan het langste eind trekken.

Wyrmspan heeft uiteraard héél wat kenmerken van Wingspan, daarom wordt het ook gewoonweg op de doos aangekondigd als een Wingspan-spel, daar doen ze niet flauw over. Het heeft z’n voor- en z’n nadelen. Als je enigszins vertrouwd bent met Wingspan, dan ga je ook hier erg snel mee weg zijn. De acties zijn ietwat anders, de kaarten zijn dat uiteraard ook, maar je hebt al snel door waar je naar gaat kijken, welke combo je tracht te maken en wat je wil bereiken. Dit is iets dat voor nieuwe spelers niet altijd evident is, zowel bij Wingspan als hier. Er zijn overigens handige overzichtskaartjes voorzien, maar deze waren voor ons overbodig (voor beginnende spelers zijn deze wel een fijne hulp). Wat ook direct opvalt, is de duidelijkheid van de tekst op de kaarten. Wij moesten op geen enkel moment teruggrijpen naar de spelregels, doordat alles netjes en volledig verwoord staat op de speelborden en kaarten.

De spelregels zijn op zich niet zo overzichtelijk geschreven in mijn ogen. Op de één of andere manier verliep het lezen hiervan ietwat stroever dan ik gewend ben van de Stonemaier-producten die door 999games op de markt zijn gebracht. Alles staat wel vermeld voor alle duidelijkheid, maar ik mis hier en daar wat logische structuur. Maar, ook dit is puur persoonlijk, het belemmert het spelen zelf trouwens totaal niet. Het is zelfs handiger om het speelmateriaal uit te stallen en dan het spel te overlopen en niet enkel op basis van het boekje. En bovendien zijn er ook al voldoende filmpjes online en kan je ook de app Dized gebruiken als hulpmiddel, het gaat je zeker lukken om dit spel te spelen en tot een goed einde te brengen.

De uitdaging zit ‘m vooral weer in het juist combineren van alle mogelijkheden die op je pad komen. Wie optimaliseert het beste? Wie kan met de weinige middelen bij aanvang van het spel z’n motortje op al op gang brengen? De speelbeurten worden stelselmatig dan ook ietsje langer. Het uitgraven van een grot en het spelen van een draak zijn snel en beperkt, maar het verkennen van een grot kan best wat voeten in de aarde hebben op de duur. Maar net dit aspect vind ik erg goed aan deze Wyrmspan. Dit is ook datgene dat dit spel net anders genoeg maakt dan Wingspan voor mij. In dat opzicht noem ik dit dan ook niet zo maar “Wingspan met draken”. Wyrmspan hanteert uiteraard alle kenmerken en spelmechanismen die Wingspan groot hebben gemaakt, maar het spel is toch anders. Ik kan me perfect voorstellen dat non-believers van Wingspan hier toch hun gading kunnen vinden, maar ook dat Wingspan-fans deze titel laten passeren.

Ik reken mezelf wel als fan van Wingspan, maar mijn persoonlijke voorkeur gaat toch eerder naar Wyrmspan op dit ogenblik. Misschien is dit de cult-of-the-new, waarschijnlijk niet thematisch (want ik heb niets met draken), maar zeker wel speeltechnisch. Waar er bij Wingspan nog gedobbeld moest worden voor grondstoffen, ga je hier echt op zoek naar die zaken die je nodig hebt. Gevoelsmatig schat ik de geluksfactor hier een klein tikje lager in, voelt het iets meer euro-achtig aan, maar tegelijk ook meer combo-onderhevig. Zaken die mij persoonlijk meer liggen en daarom mijn voorkeur. Qua materiaal is Wingspan misschien een tikje mooier met de dobbeltoren en vooral de kaartenhouders, die ik hier wel een beetje mis. Het is zeker geen must, maar het ware toch fijn geweest.

Titel : Wyrmspan
Auteur : Connie Vogelmann
Uitgeverij : 999 games