Sweet mess – Pastry competition

+ Over smaak valt altijd te twisten, maar de kwaliteit en de uitstraling van het materiaal is bijzonder lekker (letterlijk en figuurlijk)
+ De kern van dit spel is eigenlijk redelijk eenvoudig, verzamel de juiste ingrediënten en bak de lekkerste dessertjes … en liefst als eerste en in de beste combinaties
+ De gebruikte iconografie is super duidelijk en laat niets te wensen over
+ Ook de retailversie is bijzonder mooi, dus je hoeft niet zo maar overstag te gaan voor de duurdere variant
+ De deluxe variant is echt wel mooi, zowel qua opbergsysteem als speelmateriaal
+ Fijn dat een spel een tweede kans krijgt, een door- en herwerkte versie kan ook een meerwaarde zijn
+ Je kan naast een solo-variant ook nog drie andere modules gaan toevoegen aan je spel
+ Als je houdt van combinaties maken en zoeken en snel een motortje op gang krijgen, dan gaat dit spek naar jouw bek zijn
+ Het vergt toch wat oefening om de “sweet-mess” onder controle te krijgen of er zicht op te krijgen, dus voor mij persoonlijk blijft dat aspect verfrissend

– De deluxe componenten zijn uiteraard oogstrelend, maar hier en daar had er een visueel extraatje mogen voorzien worden ter ondersteuning (bv. max. 9 geld), het valt vooral op omdat ze het op héél veel plaatsen wel doen (dan vallen de hiaten gewoon sneller op)
– De verschillen tussen spelers kunnen zeker oplopen naar het eind, de speler die “het” ziet gaat hier gewoon van je weglopen
– Het spel laat gestaag opbouwen niet echt toe, zeker niet als één of meer spelers naar het einde gaan rushen, de eindconditie is relatief snel te bereiken
– De laatste actie van het spel kan wel voor een anti-climax zorgen als je net dan je actiepion niet naar de juiste actie kan bewegen
– Een speelbeurt doorlopen gebeurt meestal snel, maar af en toe kan het toch wat voeten in de aarde hebben, zeker als er veel gemanipuleerd kan worden (maar dat maakt het natuurlijk ook erg leuk voor de actieve speler)

Conclusie : Welkom bij de fiddly Splendor! Dat vat het eigenlijk bijzonder goed samen.

Misschien zijn het de kleurrijke fiches die je verzamelt die zorgen voor de vergelijking, misschien het vervolledigen van de recepten en zo de kaarten (en punten) voor je te winnen, maar ook zeker de bewaarproducten die je kan verzamelen om het zo makkelijker te maken om opdrachten in de toekomst te gaan vervullen. Natuurlijk is het thematisch hier iets helemaal anders en natuurlijk zijn hier wat meer toeters en bellen links en rechts, maar in de kern liggen beide spellen wel bijzonder dicht bij elkaar. De vraag is dan vooral waar je persoonlijke voorkeur naartoe gaat. Splendor is gestroomlijnd, met weinig materiaal en fraai spelletje in elkaar gebokst, terwijl deze Sweet mess het toch nog meer heeft van z’n prachtige vormgeving, maar ook meer kleine randzaakjes heeft.

Het zou wel flauw zijn als ik enkel de vergelijking gebruik om mijn recensie op te baseren, want uiteindelijk heeft elk spel op de markt wel z’n voorbeelden of is het samenraapsel van spelmechanismen uit voorlopers. Deze Sweet Mess – pastry competition is een herwerkte versie van Sweet mess, een spel dat niet echt op een hoge score kan rekenen op BGG. Ik heb de originele versie nooit gespeeld, dus ik kan niet duiden wat er veranderd is, of wat men speeltechnisch heeft toegevoegd, maar feit is wel dat het voor deze Pastry Competition wel lijkt te lukken. Qua vormgeving zijn de wijzigingen echter beperkt (zoals onderstaande foto aangeeft), dus hier kan het verschil niet in zitten. Tot zo ver een vergelijking, ik geef je graag een overzicht wat je van Pastry Competition mag verwachten en als je het origineel dan hebt gespeeld, kan je zelf vergelijken.

In Pastry Competition tracht je punten te behalen door opdrachtkaarten te vervullen. Ze leveren rechtstreeks punten op, maar daarnaast ook symbolen die je op hun beurt kan gebruiken om medailles te verzamelen. Deze medailles nemen stelselmatig af en in waarde, dus hier komt alvast een race-aspect aan te pas. Twee of drie dezelfde symbolen geven je al het recht om zo’n medaille te claimen en bij een derde medaille wordt het einde van het spel al ingeluid. Het kan dus best snel gaan als één van de spelers beslist om het spel te gaan rushen. Als je zo’n medaille claimt, krijg je er nog een bonus (bij 2 dezelfde symbolen) of vijf punten bij je eindtotaal (bij 3 dezelfde symbolen) bovenop. Het grootste aantal punten haal je trouwens hier uit, de resterende krijg je door het verzamelen van bewaarproducten (1 punt per product) en elke resterende 3 grondstoffen (kaarten, fiches) leveren je ook nog een puntje op.

Een speelbeurt zelf bestaat uit het doorlopen van enkele stapjes die netjes op je spelersbord staan afgebeeld. Je moet eerste één van de drie actieplaatsen gaan kiezen, eigenlijk moet ik twee zeggen, want je mag nooit eenzelfde actieplaats twee keer na elkaar gebruiken. Na het verzetten van je actiepion krijg je twee mogelijke acties voor de kiezen geschoven. Eén actie mag je kosteloos gaan uitvoeren, de andere kost je een muntje om ook uit te voeren. Daarna kan je een opdrachtkaart reserveren (weer een Splendor-vergelijking mogelijk). Dit reserveren kost je echter een werktuigkaart en die gebruik je af en toe liever voor de afgebeelde actie. De volgende stap is het doorschuiven van je opdrachtkaarten onder je spelersbord. Moest één van de kaarten uit de rij geschoven worden, dan geldt deze als afgewerkt en kan ze in de laatste stap gebruikt worden om in te ruilen voor medailles. Het vergt dus wel wat planning om dit allemaal klaar te krijgen. Als je een opdrachtkaart trouwens gaan aanschaffen, mag je kiezen waar je ze in de rij legt en de overeenstemmende bonus meenemen. De sterkste bonus is natuurlijk wel diegene die het meeste tijd vergt om je kaart te vervolledigen. Je kan er ook voor kiezen om je kaart aan het einde van de rij te leggen, geen bonus te nemen, maar er al zeker van te zijn dat de kaart vervolledigd wordt zodat je een medaille kan gaan claimen en het spel wederom kan gaan voortduwen.

De acties zelf zijn meestal redelijk rechtlijnig. Zo kan je een werktuigkaart van de stapel trekken die je pas aan het einde van je beurt ter beschikking krijgt richting volgende ronde. Daarnaast kan je je vervulde opdrachtkaarten sneller laten schuiven onder je spelersbord om ze te vervolledigen en sneller medailles te claimen. Ook het effectief volbrengen van opdrachten is één van de mogelijke acties, waarvoor je bewust gaat moeten kiezen, het is geen bijkomstigheid die je altijd kan gaan uitvoeren, ook hier is doelbewuste planning genoodzaakt. De drie laatste acties hebben allen betrekking tot het nemen van de fiches. Bij twee acties mag je tot 4 fiches gaan nemen uit één kommetje, op voorwaarde dat je de fiches een plaats kan gaan geven, de laatste actie laat je toe om fiches te nemen van één overschotbordje. De fiches die je neemt moeten dus op je spelersbord gestockeerd kunnen worden. Je hebt één ruimte voor tot 4 dezelfde fiches, één ruimte voor 4 verschillende fiches en één ruimte voor 2 setjes van 2 dezelfde fiches. Je mag nooit fiches gaan afleggen, dus je moet erg goed opletten welke kleuren je al dan niet gaan binnenhalen. Als je een kommetje trouwens leeghaalt, volgt er een sweet mess, dan vul je de omliggende kommen aan met een fiche van de kleur van het gekozen kommetje, alsook de diagonalen op het aangrenzende overschotbord. Tenslotte draai je de kom om en komt er een nieuwe mogelijke kleur tevoorschijn, zo is er constant een veranderend speelveld waar er fiches van diverse kleuren op telkens andere plaatsen verschijnen.

Zo gauw je wat bewaarmiddelen op je spelersbord hebt liggen, wordt de puzzel plots een beetje makkelijker, want je gaat minder fiches moeten verzamelen en kan sneller en sneller één of meer opdrachten vervullen. Daarnaast beschikt elke speler ook nog over een chef-kaart die ervoor zorgt dat één bepaalde kleur fiche voor jou een jokerkleur is of dat jokers in het spel voor jou tellen als 2 fiches van die bepaalde kleur. Deze keuze moet je wel vooraf maken voor het spel aan te vangen.

De extra modules die voorzien zijn geven je nog een extra puzzeltje die voor extra bonussen zorgt als je bepaalde fiches op je spelersbord hebt liggen. Een andere module maakt het dan weer ietsje lastiger om fiches op te rapen, want dan krijg je niet zo maar de vrije keuze tussen de 16 mogelijke kommetjes, je zal dan een kommetje moeten kiezen dat grenst aan je persoonlijke (hand)fiche die je telkens eerst één of twee plaatsen mag verschuiven tussen de kommen alvorens fiches te nemen.

Ik vond deze Sweet mess best een aangenaam tijdverdrijf, het deed me echt wel denken aan Splendor qua speelgevoel en mechanisme. Het omvat gewoon wat meer opzetwerk, wat meer toeters en bellen qua materiaal, maar dat maakt het ook een stukje minder gestroomlijnd en meer gepriegel met fiches. Langs de andere kant zorgt dit mooie materiaal wel voor extra sfeer, meer zin om met het spel aan de slag te gaan en ook de niet-veelspelers en jongere spelers zullen snel getriggerd worden om mee te gaan puzzelen. Of het dan ook daadwerkelijk een eenvoudig opstapje is, dat laat ik nog in het midden, want ik vond het niet zo evident om alles maar klaar te spelen op die korte tijd. Ik werd serieus overvleugeld door mijn medespelers, maar dat kon de pret op zich ook niet echt derven.

Titel : Sweet mess – Pastry competition
Auteurs : Antonio Zax, Yoma & Jonny Pac
Uitgeverij : Fantasia games