Teotihuacan

+ Van Buzz alleen kan een spel niet leven, maar deze komt toch aardig in de buurt denk ik
+ Dit is één van de stevigere euro’s die verschenen dit najaar, en het is een verduiveld goeie, zeker als je van dit type spel fan bent
+ De auteur bouwt verder op z’n Maya-traditie (hij ontwierp ook al Tzolkin), maar deze krijgt een nog cooler uiterlijk
+ Ook nu weer zit er een gimmick in z’n spel, vorige keer waren het tandwielen, nu een piramide die je stelselmatig opbouwt en versiert
+ Ondanks de complexiteit is dit een spel dat erg makkelijk om uit te leggen is
+ Er is een grote variëteit aan extra tegels, speelbordjes, startgrondstoffen, … zodat elk spel telkens weer totaal anders is
+ Alle acties die ondernomen kunnen worden hangen zo netjes in elkaar verweven dat het met momenten zelfs griezelig wordt
+ Ondanks de zwaartegraad van dit spel, voelt het toch niet “te zwaar” aan, je hebt wel wat mogelijkheden, maar het spel vlot op zich wel (wij speelden met de volledig bezetting en ik vond de speelduur net oké)
+ Het spel komt ook naar België, in 2019 zal het spel beschikbaar zijn in het Nederlands dankzij onze vrienden van Jumping Turtle Games (toch handig om de handleiding in je eigen taal te lezen). Het materiaal zelf is trouwens taalonafhankelijk.
+ Je kan wel wat gaan combineren in dit spel en af en toe kan je een “vet” rondje draaien, maar een killer-combo waarmee je alles uit elkaar ranselt, is er wel niet. Het blijft allemaal netjes in balans wat dat betreft
+ Er is héél wat (lees : héél erg véél) aan de gang in dit spel, het is dan ook zo bewonderenswaardig dat het toch op de één of andere manier overzichtelijk blijft
+ Het speelbord is immens groot en oogt fraai op je tafel. Bovendien heeft een speler niet véél ruimte nodig naast het bord, want eigen speelmateriaal is beperkt in dit spel (dat zijn we niet meer gewend de laatste tijd)
+ De arbeiders die ervaring opdoen en op termijn zullen sterven en reïncarneren is een systeem dat we al kenden van “Het dorp”, maar hier worden de arbeiders ook effectief beter in kwaliteit des te meer ervaring ze opdoen
+ Het rondelsysteem dat over het grote speelbord loopt, valt als een dikke jas om de schouders van dit spel. Het is belangrijk om je goed te positioneren, rekening houdend met de acties die je wil doen, de kosten die je moet betalen of de cacao die je wil oprapen

– Een spel dat zo vaak over de lippen gaat, en dat met zo’n moeilijke naam, wauw
– Het spel op zich is misschien niet al te moeilijk en de beurten duidelijk, maar er zijn wel héél wat te volgen stapjes in je actie, je durft er al snel ééntje vergeten en ze zijn allemaal belangrijk
– Als er een verschil in ervaring is tussen de spelers, kunnen de verschillen echt wel oplopen, bij ons was de laatste beurten al lang duidelijk wie er aan het langste eind zou trekken (maar daarom heb ik me zeker niet minder vermaakt)
– Het spel kan best wel hard zijn, als het wat tegen zit, moet je enkele beurten acties uitvoeren met geringe invloed om terug op gang te komen. Spelers met ervaring zullen dit ongetwijfeld minder voorhebben, maar ondergetekende zat regelmatig in de problemen
– Het opstellen van het spel heeft al wel wat voeten in de aarde, zeker als je gaat voor een gevarieerde opstelling, niet onoverkomelijk, maar toch om mee rekening te houden

Conclusie : Deze Teotihuacan maakt alle wilde verwachtingen die je hebt sowieso waar. Of het dan eerder positief of negatief voor jou persoonlijk uitpakt, dat hangt een beetje van je eigen “goesting” af. Je weet dat je hier te maken hebt met een stevige euro, zeg gerust erg stevig. Maar toch vlot dit spel redelijk goed, de acties zijn duidelijk en je hebt na een relatief korte uitleg voldoende kennis om er tegenaan te gaan. Het is echter wel belangrijk dat je alle stapjes van een beurt uitvoert, het kan dus best handig zijn om de eerste keer met iemand te spelen die het spel al kent. Daar gaat wel automatisch uit volgen dat die speler hoogstwaarschijnlijk aan het langste eind zal trekken, want een beetje voorkennis in dit spel kan een wereld van verschil betekenen. Dit is een spel dat je bij een eerste sessie moet ontdekken om nadien echt aan de slag te gaan en je eigen strategie en tactiek te ontwikkelen. Teotihuacan is ook een erg fraai product, voor een zéér schappelijke prijs, zeker in deze tijden van deluxe-edities, dus als je op zoek bent naar een stevige euro, moet je het voor de prijs niet laten. Het artwork heeft voor- en tegenstanders blijkbaar, maar qua overzichtelijkheid valt er toch weinig op af te dingen. Misschien hadden sommige symbolen ietsje groter mogen zijn en het onderscheid tussen hout en cacao iets groter, maar ik vind het echt top gedaan. Deze Teotihuacan zal echter niet voor elke speler zijn, de volgende laten hem best links liggen (na toch wel eens een keertje te proberen) : spelers die zware euro’s niets vinden, spelers die niet graag enkele stappen vooruit denken, spelers die niet graag hebben dat het kaas van hun brood wordt gesnoept, spelers die hun ontwikkelde technologieën altijd vergeten, spelers die bij het uitbetalen van de arbeiders nooit genoeg cash hebben, spelers die maximaal een uurtje rond de tafel willen schuiven, spelers die niet kunnen optimaliseren en eerder oppotten en een motortje aan de gang proberen te krijgen, …

Maar ben je echter iemand die een uitdaging niet uit de weg gaat, die z’n grijze massa af en toe toch wel eens aan het werk wil zetten en die gewoon kan genieten van een prachtig ontworpen spel, dan kan ik je dit spel enkel aanraden. Voor ons tot nog toe de topper in z’n gamma (heavy heavy euro).

Titel : Teotihuacan
Auteur : Daniele Tascini
Uitgeverij : NSKN