Libertalia – de Winden van Galecrest

Deze Libertalia is een herwerkte versie van een ouder spel dat we reeds enige tijd geleden hier op de blog publiceerden. Ik verwijs u ook graag door naar die recensie, maar ik zal ook hier nog een wat vergelijkende studie opzetten. In de conclusie ga ik ook deels voor een copy-paste aangezien de grote lijnen toch overeenkomen. Ik zal ook de verschillen proberen te benadrukken en je vertellen welke versie onze voorkeur heeft.

+ Het spel is een stuk kleurrijker geworden ten opzichte van de eerste versie (zie ook minpunt)
+ Het materiaal is weer zo tactiel en fraai, het nodigt gewoon uit om mee te spelen
+ Het is een ongelooflijke surplus dat je dit spel in het NL kan gaan spelen, dat zorgt er toch voor dat je véél minder vragen zal hebben
+ Op het speelbord staat alles netjes afgebeeld, het spel is hierdoor ook erg toegankelijk
+ De beginsituatie op het speelbord is moduleerbaar
+ Je kan zelfs solo aan de slag gaan of met twee spelers wordt er een fictieve 3de speler toegevoegd
+ Het reputatiespoor is een ongelooflijke surplus
+ De inlay in de doos, de buitfiches, de opbergmogelijkheden, allemaal top
+ In tegenstelling tot het origineel zijn er nog 10 extra personages bijgekomen, dus nog meer variëteit en diversiteit
+ De buitfiches krijgen in deze versie ook een speciale eigenschap, dat maakt het een stuk interessanter allemaal

– Het spel is kleurrijker geworden, maar thematisch vond ik het origineel zeker sterker
– De reputatie blijft een erg belangrijk concept, gelukkig zijn er hier mogelijkheden om het aan te passen, maar spelers kiezen toch al snel dezelfde karakters in sommige situaties
– Het spel blijft wel een spel dat zichzelf zo’n beetje speelt, het is toegankelijk en je haspelt het rustig af, relax dus wel, maar tactisch kan je onmogelijk alles voorzien lijkt me

(foto : Henk Rolleman)

Conclusie : Ik start graag met een uittreksel uit onze recensie van de vorige versie, aangezien die in grote lijnen overeind blijft, maar sommige zaken zijn zeker ten goede veranderd in de nieuwe versie.

“Libertalia is een spel met héél veel interactie. Je bent echt afhankelijk van welke kaarten de andere spelers spelen en op welk moment. Dat kan af en toe tot interessante keuzes en situaties leiden, maar anderzijds kan dit ook tot een eerder kunstmatig neerleggen van kaartjes lijden (bewust met “ij” omdat het dan niet altijd echt leuk is).

Het spel wordt in principe pas echt interessant als je ronde 2 en 3 aanvat omdat iedereen dan wel ongeveer dezelfde kaarten op handen heeft, maar misschien ook nog kaarten uit eerdere rondes heeft achtergehouden. Uiteindelijk zijn de eigenschappen van de karakters best wel tof en werken ze zeker goed op elkaar in, maar langs de andere kant kan het ook gebeuren dat het niet echt spannend wordt. Je weet wat er kan gebeuren en moet er maar een beetje op gokken dat je ietwat anders denkt dan de andere spelers.

Het oprapen van de juiste schatten zorgt voor de overwinning, dus eigenlijk wil je gewoon graag eerst gaan grabbelen als er veel punten liggen en vooral niet laatste moeten nemen als er minpunten meegenomen worden. Dit zorgt ervoor dat de meeste spelers hetzelfde gaan denken en dat de tie-breakers op de kaarten de doorslag zullen geven.

Libertalia leent zich ook eerder tot grote speelgroepen, maar dan kan je je wel inbeelden dat er nog meer geluk mee gemoeid is. Tegen dat het jouw beurt is om je eigenschap te spelen of buit op te rapen, kan de wereld er al helemaal anders uitzien op de Libertalia. Speel je echter met 2 of 3 kan je misschien wel tactischer te werk gaan, maar voelt het weer een pak minder leuk.”

Laat me alvast beginnen met te stellen dat het algemene (grote) gevoel in beide spellen gelijklopend zijn. Het is niet zo dat er erg veel veranderd is aan het spel en je zal het originele spel zeker herkennen. MAAR … het is ook wel zo dat de kleine wijzigingen zeker tegemoetkomen aan de kleine euvels die we hierboven vermeld hebben. Zo krijg je in deze versie een grotere verscheidenheid aan karakters, dus nog meer mogelijkheden. Daarnaast is er het reputatiespoor dat een enorme vooruitgang is in mijn ogen. Zeker als de karakters in het spel komen die je in staat stellen om verandering te brengen op het reputatiespoor kan je een stuk tactischer gaan spelen. Ook het feit dat de buitfiches extra mogelijkheden met zich meebrengen zorgt ervoor dat de dynamiek van het spel een stuk beter wordt. Er zullen nog steeds tie-breakers zijn, maar je zal hier meer en doordachter op gaan anticiperen dan in het origineel lijkt me.

Je gaat ook meer de negatieve eigenschappen en buiten kunnen ombuigen in voordelen heb ik de indruk. Misschien lag het aan de situatie en de karakters die we dit keer in het spel hadden, maar het lijkt me allemaal iets toegankelijker en uitgebalanceerder dan het origineel. Dit is zeker een goede zaak. Bij het origineel zat je af en toe toch met vragen omtrent de eigenschappen van de karakters, dat hebben we dit keer niet meegemaakt. Misschien komt dit doordat je het spel in het NL kan gaan spelen, wat een ongelooflijke meerwaarde is. Het maakt het spel een stuk toegankelijker en ik zou het altijd aanraden boven een Engelstalige versie in dit geval.

De hamvraag : welke versie verkies ik? Ik zou omwille van bovenstaande zaken speeltechnisch zeker kiezen voor deze Winden van Galecrest. Het spel is gestroomlijnder en beter geworden, laat dat duidelijk zijn. Het materiaal is fantastisch en vooral de duidelijke teksten van de karakters, waar het spel toch om draait, zijn een stuk beter. Bovendien zorgt de nieuwe versie toch voor wat meer mogelijkheden ten opzichte van het origineel. Enkel het artwork van de ouder versie staat voor mij een trapje hoger, zeker gezien het piratenthema, welk gevoel ik bij Winden van Galecrest helemaal niet had. Laat dit het enige puntje zijn dat de oude versie meer heeft.

Ondanks het feit dat deze Winden van Galecrest dus een stuk beter doet dan z’n voorganger (het zou maar logisch zijn eigenlijk) blijft het wel zo’n spel dat zichzelf een beetje speelt. Des te beter je de kaarten en eigenschappen kent, des te beter je ongetwijfeld zal gaan spelen, maar langs de andere kant kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het altijd wel wat gelijklopend blijft. Soms zit je keuze mee, soms zit het ook gewoon compleet tegen en heb je de situatie verkeerd ingeschat. Als je houdt van dit soort spel, of als je dit nog niet in je collectie hebt, dan kan ik je het spel zéker aanraden. Maar als je het spel vergelijkt met de andere spellen die 999 games uit de Stonemaier-stal heeft gehaald, dan is het zeker uniek, maar ook het lichtste van de bende. Aan jou om te beslissen uit welke richting de wind waait!

Titel : Libertalia – de Winden van Galecrest
Auteur : Paolo Mori
Uitgeverij : 999 games