Lemur Tails

+ Wat een schattige tekeningen weer, hier heeft Jolly Dutch toch een patent op
+ Het voelt een beetje Rummikub-achtig als het gaat om het manipulatie-gedeelte waarbij je kan beginnen jokers inruilen, opsplitsen, herverdelen, … dit is natuurlijk een ander spel, maar gevoelsmatig kwam dit een beetje in mij op
+ De zonnende maki z’n eigenschappen laten echt toe dat je nog meer kan dan je aanvankelijk denkt, ze zijn erg nuttig en spelen zichzelf automatisch wel terug open
+ Een spelletje gaat enorm goed vooruit, een speelbeurt kan wel even duren (want je krijgt wel wat klaar), maar aangezien het een 2-speler is, kom je snel terug aan de beurt. Het spel duurt ook hooguit een 5-tal beurten en dan is het tellen geblazen

– Het is een pure 2-speler, op zich geen probleem, maar vooral jammer dat je niet met meer spelers aan de slag kan gaan
– Je kan zo enorm veel in een beurt dat je eigenlijk het gevoel hebt dat zo goed als alles mogelijk is, maar het kan ook volledig tegenzitten en dan zit je met zo’n wrang gevoel omdat je ietwat vast zit (gelukkig gebeurt dit laatste bijna nooit)
– Het verschil tussen de 6 en de 9 is er wel degelijk, maar best toch even op voorhand afspreken welke de 6 en welke de 9 is, want het zijn gewoon verschillende lettertypes

Conclusie : Na enkele leuke eerste kennismakingen met de kaartspellen van Jolly Dutch zijn we dit keer aanbeland bij een pure 2-speler. In Lemur Tails gaan de spelers kaarten plaatsen aan hun twee maki’s om hun staarten zo lang mogelijk te maken. De spelregels op zich zijn best simpel om aan te leggen: de kleuren zwart en wit moeten alternerend worden geplaatst en de waarde van de kaart moet telkens ofwel exact hetzelfde, ééntje hoger of ééntje lager zijn.

Je mag zelfs kaarten bij je tegenspeler gaan leggen, maar waarom zou je dit in godsnaam doen? Wel, je krijgt dan onmiddellijk twee nieuwe handkaarten van de trekstapel en zodoende misschien een pak meer mogelijkheden om je eigen staarten weer langer te maken.

Nog meer mogelijkheden worden gecreëerd door het gebruik van de zonnende maki’s. Elke speler start er al met twee en kan er bijverdienen (of terug actief maken) door in een beurt 3 opeenvolgende kaarten aan een makistaart te spelen. Dit lukt quasi altijd met je twee staarten, dus je kan erg veel gaan manipuleren. Door een zonnende maki inactief te maken, mag je ofwel een kaart nemen uit de open vitrine, kan je de laatste kaart in een staart van de tegenspeler nemen, een kaart uit z’n hand stelen of 1-3 kaarten afleggen en evenveel nieuwe terug op handen te trekken. Op deze manier kan je echt wel meer dan je aanvankelijk zou vermoeden. Het is vooral kwestie van al deze opties in je achterhoofd te houden.

Tenslotte zijn er ook nog de jokers in het spel die elke waarde kunnen aannemen en die constant van de ene naar de andere speler zullen verhuizen, want als je een kaart in ruil kan leggen die de plaats van de joker inneemt, mag je hem op handen nemen. Ook dit zorgt weer voor extra mogelijkheden die je met je handkaarten zal kunnen uitvoeren.

Op zich is het best leuk om je ganse hand te kunnen uitspelen of toch zoveel mogelijk te manipuleren. Soms is het zelfs een beetje té, zodat je je afvraagt of je wel alles nog correct hebt weten te bewerkstelligen. Het zorgt er ook voor dat je aan het einde van je beurt je hand aanvult tot 8 handkaarten en de trekstapel sneller zal opgebruikt worden. Na een beurt of vijf van beide spelers zal de eindkaart als snel opdoemen en is het punten tellen.

Om af te sluiten geven we dit spel nog graag een prijs, namelijk die van meest vermakelijke spelregel. Omstaanders konden het niet laten om in proesten uit te barsten nadat ik volgende spelregel doodserieus uitlegde : “De speler met de langste, kortste staart wint het spel!”

Veel duidelijk kon ik echter niet zijn, want jouw puntentotaal is effectief de kortste staart die je hebt kunnen opbouwen bij je twee maki’s. Verdeel je aandacht dus telkens op de twee aapjes en verwaarloos er zeker geen één, op zich hou je best je opties zo veel mogelijk open door één staart met hoge en één met lagere waardes op te bouwen volgens mij.

Lemur tails is zeker een leuke tweespeler met héél wat manipulatiemogelijkheden, grappige tekeningen en thema en een combinatiekiller van-je-welste. Moest je hiernaar op zoek zijn, zeker eens een keertje proberen.

Titel : Lemur Tails
Auteur : Kris van der Werve
Uitgeverij : Jolly Dutch Games