Mada

+ Een potje kaartjes spelen à la “Hoger-Lager”, altijd fijn
+ De kansen keren ronde na ronde, een veldslag verliezen betekent niet het einde van de oorlog
+ De interactie gebeurt sporadisch door het verschijnen van actiekaarten, maar dit is redelijk in balans
+ Het is een super eenvoudig spelletje dat gewoon fijn afgehaspeld kan worden
+ We zijn wel fan van die kleine, rechthoekige doosjes en dito kaartjes
+ De Nederlandstalige spelregels zitten bij in het doosje

– Het is een spelletje waarin vooral geluk belangrijk is, de situationele kant is erg hoog te noemen
– De actiekaarten moeten verplicht uitgevoerd worden, dit kan ook compleet in je nadeel zijn
– Het is een klein en handig kaartspelletje, maar biedt de veelspeler net dat tikje te weinig (maar hiervoor is het natuurlijk ook totaal niet ontworpen)

Conclusie : MADA voldoet eigenlijk aan mijn verwachtingen. Nog niet zo erg lang geleden maakten we kennis met het gamma van Helvetiq en daardoor kunnen we ook wel wat inschatten wie hun doelpubliek is. Deze MADA is hier weer een perfect voorbeeld van, een kaartspel dat zichzelf wel wat speelt, waarbij er niet te zwaar nagedacht moet worden, maar dat toch leuk in elkaar zit en een fijn, ontspannend tussendoortje kan zijn.

In MADA proberen de spelers zo lang mogelijk in een lopende ronde te blijven, want zo gauw er een speler geen actie meer kan uitvoeren, is het afgelopen en scoren de andere spelers hun bovenste afgespeelde kaart. Zo gauw een speler op deze manier 5 kaarten weet te verzamelen, is het spel afgelopen en wint de speler met de meeste bloemen op de verzamelde kaarten (bloemen van een cactus overigens). Het spel omvat een stapel kaarten met waarden van 1 tot en met 13 en enkele actiekaarten. Deze worden allen netjes geschud, elke speler ontvangt er drie en de rest vormt een trekstapel.

In je beurt moet je één van de volgende drie acties uitvoeren :
– één kaart van de trekstapel nemen, maar dit mag enkel als je nog geen 3 kaarten op handen hebt (dit is de limiet)
– één kaart voor je uit spelen (deze vormen een open stapel), voorwaarde is dat je kaarten telkens dezelfde waarde of hoger moeten hebben
– een gokje wagen door de bovenste kaart van de trekstapel te nemen en deze op je afspeelstapel te leggen, dit is een uiterste redmiddel om je in leven te houden (wanneer je 3 handkaarten hebt die allen te laag zijn om af te spelen), want het is een enorm risico

Zo gauw een speler zich op deze manier “kapot” speelt, scoren de andere spelers hun bovenste zichtbare kaart en worden alle andere afgespeelde kaarten afgelegd. De speler die de ronde verloor mag ook nog vrij handkaarten afleggen, terwijl de andere spelers de volgende ronde aanvangen met hun huidige hand.

De drie speciale actiekaarten moet je onmiddellijk uitvoeren als je ze op handen krijgt :
– schorpioen, leg één van je handkaarten samen met de schorpioen op de aflegstapel
– één maki met roze hand : deze neemt de bovenste kaart(en) van een waarde mee onderop je afspeelstapel, hierdoor zakt jouw afspeelstapel in waarde en kan je misschien weer wat herademen
– ruilmaki’s : ruil jouw afspeelstapel met die van een andere speler, op die manier zet je de andere onder druk, geef je jezelf wat ademruimte of probeer je hogere punten te scoren

Op zich is dit dus een erg toegankelijk, snel tussendoortje. Het enige waar je op moet letten is dat je geen kaart trekt als je er ééntje speelt. Dit lijkt zo’n automatisme te zijn geworden door veel spellen te spelen, zodat je er jezelf regelmatig op betrapt. Natuurlijk moet je hier vooral het nodige geluk hebben dat je net dat tikje lang genoeg in een ronde kan blijven. Het is natuurlijk perfect als jij een 13 bovenaan hebt liggen als een andere speler zich stuk speelt, maar voor hetzelfde geld ben jij aan de beurt om te verliezen. Je moet dit spel dan ook spelen en bekijken vanuit dit opzicht: gewoon lekker gezellig kaartjes leggen, tikkeltje chance hebben om mee te doen voor de zege, maar een ideaal reisspel voor op een zonnig terrasje.

Titel : Mada
Auteur : Sophia Wagner
Uitgeverij : Helvetiq